Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Sedulo, inquam, faciam. Sed quid sentiat, non videtis. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Innumerabilia dici possunt in hanc sententiam, sed non necesse est. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.

Nam interdum nimis etiam novit, quippe qui testificetur ne intellegere quidem se posse ubi sit aut quod sit ullum bonum praeter illud, quod cibo et potione et aurium delectatione et obscena voluptate capiatur.

Nam voluptatis causa facere omnia, cum, etiamsi nihil
consequamur, tamen ipsum illud consilium ita faciendi per se
expetendum et honestum et solum bonum sit, nemo dixit.

Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium
horum magister, Orata, non iucundissime vixerit?

Bork: Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.
Bork: Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur.
Audeo dicere, inquit.: Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit.

Maximus dolor, inquit, brevis est.
Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?
Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.
Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes.
Istius modi autem res dicere ornate velle puerile est, plane autem et perspicue expedire posse docti et intellegentis viri.

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.
Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio.
Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet.